buenos dias, malos dias

Nou weer heeeeel wat meegemaakt!
Oke meteen dan met het slecht nieuws beginnen!
Het verhaal van de portomonee.
Ik ging weg bij me werk en stapte een taxi in. ik zocht alvast me portomonee om geld te pakken. Maar die zat dus niet in me tas. Dus ik gevraagd of de taxi wilde stoppen Gelukkig nog redelijk vlakbij me werk. De taxi chauffeur wilde nog dat ik betaalde! ik zeg ik heb helemaal niks! zegt ie: geef me dan maar een pen! ik zeg: je wilt een pen hebben?!?!?!? ja zegt ie, dus ik heb hem met me pen betaald!!!
Ik terug naar me werk en gezocht in het kantoortje waar m´n tas lag, ik dacht misschien is hij er uit gevallen. Maar ik zag niks. Dus ik naar de beveiliging dat me portomonee kwijt was, hier gestolen... toen kwam net ook de Juan Carlos(stagebegeleider en psycholoog daar) terug van eten, ik moest wachten in zijn kantoortje. Wat er allemaal buiten gebeurden weet ik niet.
Ik was verdrietig, omdat ik ten eerste mezelf stom voelde dat ik hun vertrouwde en me portomonee in het kantoortje had laten liggen, ook was ik teleurgesteld in de jongens. Rond 3 uur werden ze allemaal geteld (dat doen ze normaal altijd sochtends en voor de lunch) en moesten ze allemaal naar binnen waar ze toegesproken werden, en waar ze allemaal een staf kregen. Iedereen omdat ze wilde dat ze gingen zeggen wie het gedaan had.
Jeetje en ik voelde me de hele tijd zo verdrietig, ook dat iedereen gestrafd werd enzo, was echt niet leuk. Gelukkig waren er 2 andere nederlandse vrijwilligers om 2 uur gekomen (om les te geven, maar dat kon dus ook niet door gaan) die hebben me wel gerust gesteld enzo.
Na 3en ging ik maar weg, want ik had nog niet gegeten, en wilde ook gewoon weg daarzo. Toen ik naar buiten liep stonden alle (70) jongens weer op het plein, nou ik heb me nog nooit zooo kwaad aan gekeken gevoeld door 70 jongens, vreselijk!!!
Zat ik maar te denken, moet ik morgen ook weer heen! bah!
De volgende ochtend kwam ik aan, kreeg ik weer dodende blikken. Ik ben toen maar gewoon wel door gegaan met me werk, en geobserveerd in de klas, er kwamen een aantal jongens wel naar me toe wat er nou aan de hand was. Zij vroegen ook of ik me portomonee niet buiten verloren had (ik denk dat ze daarom zo boos waren dus) maar ik zei dat het echt in de gevangenis gebeurt moet zijn geweest.
In de loop van de ochtend kwam een collega naar me toe, en vroeg waar me tas nu stond, hij stond in de kast in het kantoortje van Juan Carlos, maar ik kwam niet op het woord kast! Dus ik ben even mee gelopen. Ik pakte me tas en toen gaf hij opeens me portomonee terug!!! zonder geld dat wel, maar wel me sleutels terug en me schoolpasje (waar ik hier in Cusco veel kortig mee kan krijgen) Ik vroeg wie het gedaan had, maar daar deden ze beetje vaag over, ik denk dat ze het ook nog niet wisten.
smiddags zat ik in het kantoortje van Juan Carlos achter de computer. Hij kwam binnen deed de deur dicht en fluisterde; jaa morgen krijg je je geld terug, maak je maar geen zorgen. Heel geheimzinnig deed ie! ik zei dat het geld me neit uitmaakte, maar dat ik wel wilde weten wie! (misschien was t wel een jongen waar ik wel goed mee om kon gaan)

Die dag erna was Juan Carlos er bijna de hele ochtend niet, maar ik hoorde al van verschillende mensen dat ze 3 jongens verdachten. Maar dat hij wel zou vertellen wie precies. Toen hij terug kwam heb ik het gevraagd, en ik had het idee dat hij het niet wilde zeggen. Ik heb er echt beetje op aangedrongen dat ik het echt wilde weten, ook omdat ik dus misschien al wel leuk met die jongens omga enzo. Uit eindelijk heeft ie ze wel aangewezen, toen ze voor de lunch weer geteld werden. Gelukkig waren het jongens waar ik nog nooit een woord mee gewisseld had. Daar was ik echt blij om!! Ik mag het niet aan andere zeggen, als de andere jongens er achter komen worden ze waarschijnlijk in elkaar geslagen, omdat iedereen natuurlijk straf had gekregen.
Wat de straffen zijn van de jongens die het gedaan hebben weet ik nog niet precies. Ik heb gehoord dat de hoofdverdachte voor 3 maanden naar een echt gevangenig moet in Lima, nou dat is echt geen fijne straf kan ik je zeggen. Dat zijn echt de nare plekken. De andere twee worden weer terug naar het welkomsprogramma geplaatst, waar ze weer worden kaalgeschoren en alle vuile klusjes mogen doen. Dan weet elke jongen dus wie het gedaan heeft, en worden ze dus alsnog in elkaar geramd waarschijnlijk...
Dusss fijn allemaal... Gelukkig doen alle jongens weer normaal tegen me en krijg ik geen dodende blikken meer. Ik moet zeggen dat ik wel dodende blikken naar de daders geef, ja kan mezelf niet inhouden. Juan Carlos heeft gezegt dat ik beter niet met ze kan praten, helaas.

Nu leuk nieuws! Ik ga verhuizen!!! Ik woon nu bij familie van Miriam (de vriendin van Janjoris), maar die wonen nog al ver van het centrum en ze zijn eigenlijk nooit thuis, dus gezellig is het ook niet echt. Daarom ben ik zondag samen met Charlotte op hosteljacht gegaan! Charlotte zou eigenlijk gaan reizen, maar dat gaat niet door, dus zij moet haar gastgezin wel uit. Vandaar dat wel gezellig met z´n 2e een hostel hebben gezocht! We hebben een hele leuke, met gezamelijke keuken, huiskamer, tv, gratis internet, heeeeeel mooi uitzicht over Cusco, en vlakbij de mythologie waar we altijd uitgaan...(heel fout eigenlijk,haha)Maar dus ook vlakbij het centrum, dat is wel wat gezelliger. En ik zit er dus samen met Charlotte! En de eerste twee weken ook met Louise, harstikke leuk dus!!!!Heb er echt heel veel zin in!

Nog meer leuk nieuws, Janjoris is in town! Hij is hier vanaf vrijdag tot woensdag. Voor ze werk eigenlijk, maar dat kan hij dus mooi combineren met mij op te zoeken! We hebben van het weeken lekker gegeten en geshopt, heel gezellig. Hij heeft ook al me ´homies´ hier ontmoet en is natuurlijk mee geweest naar de mythologie :D

Ik ga maar stoppen, ookal heb ik het idee dat ik harstikke veel vergeten bent te vertellen, maarja woensdag gratis internet in me nieuwe ´huis´ dus dat komt goed!!

Oohja ben hier al meer dan twee maanden, en wil nog lang niet weg! Nog steeds elke dag leuk en nieuw. Aan de ene kant kijk ik wel uit over 2 maanden, want dan komen Simone en Stefanie hier!! 14 juni om precies te zijn, maar als het zover is moet ik al bijna weg hier :( Maar gelukkig heb ik dus hun om mee naar huis te gaan, moet de pijn verzachten toch?!

xxx Bette